خیاطی؛ یک زندگی جدید
هانیه محبوبی در سرسرای مهرخانه نوشت:

خیاطی را می توان مادر هنرها نامید! هنری که بیش از جنبه هنرمندانه اش به اقتصاد خانواده کمک می کند و یک فن و یا یک شغل تمام عیار محسوب می شود. برای همه آنها که در راه آموختن این حرفه تلاش کرده اند. خیاطی یک زندگی جدید است و خیاط ها با خلق لباس ها و طرح های جدید روحی تازه می گیرند. شاید به همین علت باشد که در میان این نوع هنرمندان کمتر کسی دیده می شود که افسرده باشد یا از انواع بیماری های روحی رنج ببرد.

جملات بالا را خانم باغستانی می گوید، مدرس خیاطی در هنرستان ها و آموزشگاه های خیاطی. در ادامه گفتگویی را با سرکار خانم باغستانی می خوانید.

خودتان را معرفی کنید و بفرمایید در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟
مریم باغستانی هستم. متولد اردیبهشت ۱۳۴۰٫ مادر سه فرزند دختر هستم و در حال حاضر مدیریت یک مزون طراحی و دوخت لباس را به عهده دارم.

خیاطی را از کجا آموختید و آیا از اول به این هنر علاقه داشتید؟
قبل از ازدواج همیشه به این فکر می کردم که راهی برای گذران اوقات فراغتم داشته باشم. یک روز خیلی اتفاقی در مسجد محله مان متوجه برگزاری کلاس های خیاطی شدم. آن زمان آنقدر برگزاری این کلاس ها سخت بود که کمتر مردم استقبال می کردند. مثلا هر کسی که علاقه مند به ثبت نام در این کلاسها بود باید با خودش چرخ خیاطی اش را می بُرد و می آورد.

خلاصه هر طور بود در آن کلاس ثبت نام کردم و اصول اولیه خیاطی را یاد گرفتم. پس از اتمام کلاس، مرحله بعد کلاس به دلیل عدم استقبال شرکت کنندگان برگزار نشد و من برای اینکه علاقه شدیدی به این هنر پیدا کرده بودم خودم سعی کردم با استفاده از مجلات خیاطی که آن زمان منتشر می شد اطلاعاتم را در این زمینه ارتقا بهم. بعد از ازدواج و با تشویق های همسرم به یک آموزشگاه خیاطی رفتم و چون اصول خیاطی را بلد بودم پایه های مختلف را با سرعت طی کردم و موفق به اخذ گواهینامه فنی حرفه ای شدم. هم زمان مجلات و ژورنال های خارجی را می خریدم و سعی می کردم طرح های مختلف لباس ها را بدوزم. برای صرفه جویی در هزینه پارچه و سرعتِ دوخت لباس ها را در اندازه های بچه های ۳تا ۴سال می دوختم و هر روز کمد لباس منزل ما بیش از پیش پر از لباس های بچگانه می شد. تا اینکه دختر اولم به دنیا آمد و توانستم بسیاری از آن لباس ها را برای دخترم استفاده کنم. این ماجرا به من انگیزه مضاعفی داد تا کار خیاطی ام را گسترش دهم و به همین منظور با استفاده از چند وام بانکی توانستم یک واحد آپارتمان بخرم و آن را به یک آموزشگاه و مزون خیاطی تبدیل کنم.

هنر خیاطی چقدر باعث نشاط در زندگی شما شده؟
خیاطی جزیی از خانواده ماست! به هر حال در همه زندگی ها روزهای سخت هست و برای من هم همین طور بوده. من به کمک حرفه خیاطی توانستم روزهای سخت زندگی ام را مدیریت کنم و با این هنر کمک خوبی در جهت رشد اقتصادی خانواده ام بودم. خیاطی کردن برای من آنقدر نشاط بخش است که تمام خاطرات خوبم را هر شب در دفتری که در محل کارم دارم یادداشت می کنم.

بهترین خاطره شما از خیاطی چه بوده است؟
بهترین خاطره ام دوختن لباس عروسی دخترم بود! که بعد هم لباس عروسش را وقف ایتام و هر کسی که نیازمند بود کردیم.

برنامه کاری شما در کارگاه خیاطی تان چگونه است؟
چند دوره کلاس مختلف در کارگاه برگزار می شود و خدا را شکر هنرجویان زیادی از این کلاس ها استقبال می کنند. کلاس های مبتدی تا کلاس های پیشرفته ژورنال دوزی.

اگر کسی بخواهد این هنر و حرفه را از پایه شروع کند از چه روشی باید اقدام کند؟
بهترین روش برای کسانی که در سنین دبیرستان هستند انتخاب انواع رشته های تحصیلی طراحی دوخت و خیاطی است. در این رشته ها افراد بسیار علمی با این هنر و حرفه آشنا می شوند و بسیار بهتر از بقیه نتیجه می گیرند. اما برای کسانی که در سنین بعد از دبیرستان و تحصیل هستند توصیه می کنم که در آموزشگاه های آموزش خیاطی نزدیک به منزلشان ثبت نام کنند و از ابتدا که معمولا دوخت دامن هست شروع به یادگیری کنند.

به نظر شما آشنایی به هنر خیاطی تا چه میزان برای خانم های خانه مفید است؟
به همان اندازه که آشپزی برای یک خانم خانه دار یک ضرورت محسوب می شدود خیاطی هم یک ضرورت است، اما امروزه با توجه به اینکه لباس های بازاری دوز و مناسب با سایز همه افراد تولید می شود شاید بلد بودن خیاطی حرفه ای، برای یک خانم اولویت نباشد اما آشنایی با نیازهای اولیه خیاطی مثل درز دوختن و زیپ دوختن و کوتاه کردن پاچه شلوار و دوختن ملحفه و … لازم است.

هر چند که به اعتقاد من هر چقدر که یک خانم خیاطی بیشتری بلد باشد خانواده اش خوش لباس تر خواهند بود.

هنر و حرفه خیاطی تا چه حد می تواند برای پس انداز خانواده ها مفید باشد؟
از نظر من اگر در یک خانواده خیاط باشد (منظورم خیاطی هست که بدون گرفتن مزد، کارهای دوخت و دوز را انجام دهد) آن خانواده تا ۹۰ درصد می توانند پس انداز داشته باشند!

طبیعی است که همه مغازه های پارچه فروشی را دیده اند یا مثلا پارچه فروشی های حراجی و یا آن هایی که پارچه های تکه ای یا کیلویی می فروشند. اگر در یک خانواده به عنوان مثال مادر خانواده خیاطی بلد باشد می تواند با خرید از این پارچه فروشی ها هزینه های به مراتب پایین تری نسبت به خرید لباس های بازاری پرداخت کند.

چه پیشنهادهایی برای آن دسته از خانم هایی دارید که خیاط هستند و برای فرزندانشان لباس می دوزند؟
خانم های خیاط معمولا از کمترین و کوچکترین امکانات نیز استفاده می کنند. اما چند مورد از تجربیات خودم را بیان می کنم تا اگر عزیزان خیاطی بلد هستند با استفاده از این نکات بتوانند موفق تر از همیشه عمل کنند:

وقتی که سایز فرزندانشون را می گیرند تا برای آنها لباس بدوزند با توجه به میزان رشد و سن فرزندشان یک مقداری در درزها و پاچه شلوار و لب آستین ها پارچه اضافی در دوخت بگیرند که لباس برای و کودک کوچک نشود و راهی برای بزرگ کردن آن باشد.

اگر لباسی کهنه شد و دیگر قابل استفاده نیست، دکمه هارا جدا کنند و در یک قوطی نگهدارند تا شاید برای لباس های بعدی قابل استفاده باشد. اگر پارچه خود لباس هم قابل استفاده باشد می توانند با قرار دادن یک لایه ابر بین دو لایه پارچه و دوخت اطراف آن، دستگیره های قشنگی برای آشپزخانه بدوزند.

اگر بیش از یک فرزند دارند سعی کنند برای دوخت لباس پارچه های با دوام بگیرند که بعد از استفاده یکی از فرزندان برای فرزند بعدی هم قابل استفاده باشد و لباس با شست و شو از بین نرود.

برای زیباتر شدن لباس های ساده می توانند از انواع ملیله و پولک و یا سنگ های تزیینی استفاده کنند تا لباس از حالت معمولی خارج و جذاب شود.

منبع: مهر خانه

امتیاز بدهید :